Taiga

’n Taiga is ’n streek wat gekenmerk word deur koue en vogtige naaldwoude. Dit is een van die 14 WWF-biome. Die Russiese woord тайга, wat naaldwoud beteken, kom uit Mongools^[1] en Turkse^[2] tale.

Die taiga-gebiede vorm saam die grootste bosgebied op aarde: dit sluit in groot dele van Skandinawië, Kanada en Rusland. Dit is die noordelikste gebied waar bome voorkom. Sowat 80 persent van bome in die vogtige bosgebiede van die taiga bestaan uit naaldbome soos denne-, lorke- en sparbome wat uitstekend teen die koue winters bestand is. Daar kom egter ook berke-, populier- en wilgerbome voor.

Veen en daarmee saamgaande plante kom ook hier voor en bedek die grootste deel van die binneland van Kanada en Noord-Rusland. In die grond is baie koolstof in die vorm van plantreste. Daar word gevrees dat wanneer die gebiede warmer word, metaan vrygestel sal word wat die kweekhuiseffek sal verhoog. [1].

Die bodem van die taiga is vanweë die plantegroei baie suur: wanneer die naalde wat van die bome val kompos word, skei dit ’n suur af wat ander soorte bome verhinder om te groei.

Onder die begrip taiga verstaan die meeste plantkundiges die noordelikste van die 3 woudgordels wat die Noordelike Halfrond omspan. Hierdie noordegordel bestaan hoofsaaklik uit dennewoude, wat ook boreale naaldbos genoem word, in teenstelling met die Alpiene naaldbos wat bo 'n bepaalde hoogte bo seespieël op die laer breedtegrade voorkom (boreaal is afgelei van Boreas, die naam van die Griekse god van die noordewind.)

Die taiga word deur die boomgrens van die toendra, wat noord daarvan geleë is, geskei en toon ten opsigte van plantegroei 'n sekere kontinuïteit oor Noord-Amerika en Noord-Eurasië. Die geslote bosse gaan na die noorde geleidelik oor in 'n oop plantegroei met verspreide bome, totdat ook dit uiteindelik plek maak vir 'n begroeiing van lae heideagtige en kruidagtige plante en struike, wat met die aangrensende toendra-plantegroei ooreenstem.

Ook die windkant van die kruine van die heuwels of hellings is meestal boomloos. Die suidelike grens van die taiga is nie so skerp nie. In Europa maak die boreale naaldbos suidwaarts stadig plek vir gemengde woude, waarin geleidelik steeds meer loofbome voorkom, en in die suidooste vir bossteppe en steppe. In die VSA is groot dele van die naaldwoude in die noorde na die koms van die Blankes vernietig, en die eens uitgestrekte woude van Noord-Kanada het ook byna heeltemal verdwyn.

Hoewel die jaarlikse neerslag in die boreale woude nie meer as 350 tot 500 mm is nie, kan die klimaat vanweë die geringe verdamping en die groot hoeveelhede smeltwater tog as vogtig beskou word. Die grond droog ook selde uit. Die aktiewe laag van die grond is gedurende die winter gewoonlik permanent tot op 'n diepte van 2 m bevrore (permafrostgrond), maar danksy die dik laag sneeu bly die grondtemperatuur ongeveer op -7˚C. Weens die koue en die gepaardgaande relatief klein aantal grondorganismes verrot die afgevalle naalde baie stadig.

Hulle vorm 'n dik tapyt op die bosgrond en wanneer dit uiteindelik verrot het, vorm dit 'n ruwe humus. Vanweë die groot hoeveelhede smeltwater is die boonste laag van die grond heeltemal uitgeloog en het dit gevolglik 'n asgrys kleur (podsolgrond).

1. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named ox
2. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named di